Për drekën e Pashkëve, shpenzimet totale të italianëve kalojnë paksa një miliard euro, 30% më pak se në 2019 ose në nivele para pandemisë.

Ndërsa 4 nga 10 italianë nuk e humbasin takimin në tryezën me menutë e Pashkëve, maturia dhe kursimet dominojnë me hendekun e thelluar të pabarazisë: festa “të ligët dhe pasionante” për 10 milionë njerëz.

Kjo është tabloja që del nga sondazhi i Qendrës së Studimeve Confcooperative mbi prirjen për të shpenzuar dhe konsumuar për Pashkë.

“Pas pandemisë dhe bllokimeve, këtu është lufta, por italianët janë kthyer për të festuar Pashkët. Në shoqëri në shtëpi (4 nga 10 italianë) ose në një restorant dhe në një fermë (3 nga 10) ose në rrugë (2 nga 10) ka pasur një përpjekje të fortë për të rikthyer normalitetin”. Por është një “Pashkë e hidhur, mund të themi pa vezë çokollate, për 10 milionë italianë, mes të varfërve absolut dhe relativisht të varfër, që nuk presin asgjë të veçantë” për festat e fundvitit.Falë 4 nga 10 italianë që do të zgjedhin restorantet, hotelet dhe agroturizmat, rifiata është një sektor që i ka bërë haraç mbylljeve të Covid-it, aq sa ka shënuar -95% në 2020 dhe 2021. Rihapja e strukturave të mikpritjes është në dobi të sektorit agroushqimor, edhe nëse kostoja e energjisë dhe lëndëve të para rëndon mbi të gjithë sektorët. Në vend të kësaj, 2 nga 10 italianë do të bëjnë një udhëtim të shkurtër për të festuar Pashkët. Për drekën familjare “Made in Italy do të triumfojnë ekselencat agroushqimore. Në 2 tavolina nga 3 nuk do të mungojnë mishi i qengjit dhe keci. I mirë është konsumi i peshkut, i cili u rrit me 30% me kreshmët dhe të premtet me pak yndyrë” dhe ndër verërat preferohen proçeko dhe verërat e gazuara nga vreshtat tona.

Konsumi i vezëve me çokollatë ka rënë në 25 milionë krahasuar me 28 vitin e kaluar, ndërsa kërkesa për pëllumba ishte rreth 24 milionë krahasuar me 22 vitin e kaluar. Por të dhënat e sondazhit fotografojnë n;jë Pashkë “të dobët” për “rreth 4 milionë familje. Një hendek në hendekun e pabarazive gjithnjë e më evidente në situatën delikate të një pjese të madhe italianësh të provuar nga ekonomia e bllokimit më parë, nga inflacioni dhe nga energjia e shtrenjtë më vonë. , e cila cenoi rëndë fuqinë blerëse të grupeve më të brishta, duke treguar se shumë ka bllokuar në mekanizmat e rishpërndarjes së pasurisë në vend”.